ΓΙΑΣΜΙΝ. Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ... ΔΥΟ!

Λέξεις, ανομολόγητες σκέψεις και μια ευχή…

 Μάνα, μανούλα, μαμά… Ο κόσμος ολόκληρος για ένα παιδί!

Ποιο παιδί μπορεί να ισορροπήσει χωρίς τη μαμά του;

Όταν πριν τρία χρόνια γεννήθηκε στο μυαλό μου η Γιασμίν, κυρίως ως μια φωνή αντίδρασης αλλά και βαθιάς θλίψης μπροστά στο δράμα και την εξαθλίωση των προσφύγων, δεν μου πέρασε ούτε μια στιγμή από το μυαλό ότι η ιστορία της θα συγκλόνιζε τόσο πολύ τους μικρούς αναγνώστες μου. Η πρόθεσή μου τότε ήταν να ενώσω τη φωνή μου με εκείνες των ανθρώπων που πιστεύουν στην ειρήνη του κόσμου και μέσα από την ιστορία της Γιασμίν να προβάλλω τις αξίες της ζωής και της ανθρωπιάς και σε καμία περίπτωση να στενοχωρήσω…

Έτσι κάπως, με αυτές τις σκέψεις, κίνησα την πρώτη φορά να συναντήσω σε σχολείο της επαρχίας τα παιδιά αναγνώστες και με αφορμή την ιστορία της Γιασμίν Νο1 να μοιραστούμε σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από τα ύψιστα αγαθά της ελευθερίας, της ειρήνης και της ζωής. Όμως κάθε λογοτεχνικό κείμενο, μικρό ή μεγάλο, πραγματώνεται κατά τη συνάντησή του με τους αναγνώστες. Και στην προκειμένη περίπτωση τα παιδιά αναγνώστες, και κείνα της πρώτης συνάντησης αλλά και τα άλλα που ακολούθησαν, έδωσαν τη δική τους ερμηνεία στην ιστορία της Γιασμίν και στάθηκαν με πόνο ψυχής μπροστά στο δράμα της. Ταυτίστηκαν μάλιστα τόσο πολύ μαζί της που αρνήθηκαν να συμβιβαστούν στην ιδέα ότι είχε χάσει τους γονείς της.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά φράσεις τους, όπως: «Γιατί πνίγηκαν οι γονείς της Γιασμίν;» ή «Δεν μου αρέσει που έχασε τους γονείς της» ή «Θα ήθελα να είχε τουλάχιστον τη μαμά της»…

Επιταγή λοιπόν ή καλύτερα απαίτηση των μικρών αναγνωστών η συνέχεια της ιστορίας. Της Γιασμίν Νο2 που έπρεπε οπωσδήποτε να αποκτήσει σάρκα και οστά. Και απέκτησε. Χάρη στην αγάπη των παιδιών αλλά και χάρη στη δύναμη των λέξεων να περικλείουν μέσα τους πολλαπλά νοήματα. Όπως για παράδειγμα η φράση «Οι γονείς της δεν τα κατάφεραν» που ως η μοναδική μέσα στο κείμενο Νο1 περιγράφει όχι με σαφήνεια την τύχη των γονιών της ηρωίδας, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το ενδεχόμενο και μιας άλλης αισιόδοξης ερμηνείας.

Ακολούθησε ο νέος τίτλος που, σχεδόν έτοιμος ως δωρεά των ίδιων των αναγνωστών, έγινε ο θεμέλιος λίθος για να χτιστεί το νέο σώμα. Η ιστορία όπου η μικρή ηρωίδα, ψάχνοντας εναγωνίως να βρει τους βιολογικούς της γονείς, με την υποστήριξη πάντα των νέων προσώπων που τη φιλοξενούν, της Αγάπης και του Άγγελου, βρίσκεται τελικά με δύο μητέρες. Κι ύστερα η είδηση της έκδοσης του νέου βιβλίου όπου η λύτρωση επιτυγχάνεται χάρη στο μεγαλείο της αγάπης, που πολύ πριν αυτό πάρει το δρόμο για το τυπογραφείο, δεν έφερε χαρά μόνο σε μένα, έγινε δεκτή με ιδιαίτερη χαρά και ανυπομονησία και από τα παιδιά αναγνώστες που το έμαθαν.

Η αποκατάσταση και η λύτρωση επιτυγχάνεται και σε αυτό το βιβλίο με την αγάπη.

Κι εγώ νιώθω για άλλη μια φορά την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Ψυχογιός που μου προσφέρουν απλόχερα την ασφάλεια να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι. Και πολλά ευχαριστώ στους ανθρώπους των εκδόσεων που με τόσο πάθος αγκαλιάζουν κάθε μου εκδοτική προσπάθεια, όπως τις πολυαγαπημένες του Εκδοτικού Τμήματος Δομινίκη Σάνδη και Αγγέλα Σωτηρίου που εμπιστεύτηκαν και αυτή μου την πρόταση.

Εύχομαι να χαρείτε με τη χαρά της Γιασμίν και ταξιδεύοντας στις σελίδες του βιβλίου να νιώσετε το μεγαλείο της αγάπης, που πάντα βρίσκει το δρόμο και θριαμβεύει.

Καλή σας απόλαυση!